Resumo A expansión industrial e demográfica das últimas décadas contribuíu fundamentalmente á degradación da calidade da auga. Algúns dos gases que emanan das plantas de tratamento de auga son tóxicos e inflamables, que deben identificarse, como o sulfuro de hidróxeno, o dióxido de carbono, o metano e o monóxido de carbono. Débense desenvolver sistemas de monitorización da calidade da auga para cumprir os requisitos legais, ambientais e sociais. A monitorización da calidade da auga é difícil debido á variabilidade, natureza e baixas concentracións de contaminantes que deben detectarse. O gas que emana destes procesos de tratamento desempeña un papel esencial no tratamento, monitorización e control da auga. Os sensores de gas pódense usar como dispositivo de seguridade no proceso de purificación da auga. Os sensores de gas reciben sinais de entrada en forma de estímulos químicos, físicos e biolóxicos e convértenos en sinais eléctricos. Os sensores de gas pódense instalar en diferentes procesos de tratamento de augas residuais. Nesta revisión, presentamos os avances máis avanzados, os desenvolvementos históricos e os logros tecnolóxicos que levaron ao desenvolvemento de sensores de gas para avaliar a calidade da auga. Discútese o papel dos sensores de gas no mantemento e a monitorización da calidade da auga e resumíronse os diferentes analitos e as súas tecnoloxías de detección e materiais de detección, describindo as súas vantaxes e desvantaxes. Finalmente, ofrécese un resumo e unha perspectiva para as direccións futuras dos sensores de gas na monitorización e o mantemento da calidade da auga.
Palabras clave Sensor de gas/Calidade da auga/Tratamento da auga/Augas residuais/Demanda química de osíxeno/Demanda biolóxica de osíxeno
Introdución
Un dos problemas ambientais máis importantes aos que se enfronta a humanidade é a crecente contaminación global das subministracións de auga con miles de compostos naturais e industriais. Gañou máis protagonismo nas últimas décadas debido á globalización, á industrialización e ao aumento repentino da poboación. Arredor de 3.400 millóns de persoas non teñen acceso a auga potable, o que se correlaciona con máis do 35 % de todas as mortes nos países en desenvolvemento [1]. O termo augas residuais úsase para a auga que contén residuos humanos, domésticos e animais, graxas, xabón e produtos químicos. O termo sensor deriva de «sentio», a palabra latina para percepción ou observación. Un sensor é un dispositivo que se usa para detectar o analito de interese e responde á presenza dun contaminante ou analito presente no medio ambiente. Co paso dos anos, os humanos avanzaron nos métodos de detección da calidade da auga para identificar bacterias, produtos químicos orgánicos e inorgánicos e outros parámetros (por exemplo, pH, dureza (Ca e Mg disoltos) e turbidez (turbidez). Os sensores utilízanse para manter e monitorizar a calidade da auga e protexer os usuarios. Estes sensores poden colocarse en lugares axeitados, centralmente dentro, dentro ou mesmo no punto de uso dunha instalación de tratamento de auga. A calidade da auga pódese monitorizar en liña ou fóra de liña coa axuda de sensores. Hoxe en día, prefírese a monitorización en liña da auga debido á rápida resposta deste tipo de sistemas. Hai unha falta de sensores axeitados que se poidan usar para unha monitorización en tempo real axeitada para o mantemento e a monitorización da calidade da auga. Unha das técnicas de tratamento de auga máis utilizadas son os reactores por lotes secuenciais. É un sistema de lodos activados que se usa para enriquecer os lodos con organismos acumuladores de fosfato. A maioría dos reactores funcionan en función de pasos fóra de liña, o que significa que a mostraxe de datos é de baixa frecuencia e que os resultados se atrasan. É un obstáculo para a xestión axeitada dos sistemas e fai que
Data de publicación: 19 de decembro de 2024