A contaminación do aire exterior e as partículas en suspensión (PM) clasifícanse como carcinóxenos humanos do Grupo 1 para o cancro de pulmón. As asociacións de contaminantes con cancros hematolóxicos son suxerentes, pero estes cancros son etioloxicamente heteroxéneos e faltan exames de subtipos.
Métodos
A cohorte de nutrición do Estudo de Prevención do Cancro II da Sociedade Americana do Cancro empregouse para examinar as asociacións dos contaminantes do aire exterior cos cancros hematolóxicos en adultos. As predicións anuais a nivel de grupo de bloques censuais de materia particulada (PM2,5, PM10, PM10-2,5), dióxido de nitróxeno (NO2), ozono (O3), dióxido de xofre (SO2) e monóxido de carbono (CO) asignáronse con enderezos residenciais. Estimáronse as razóns de risco (HR) e os intervalos de confianza (IC) do 95 % entre os contaminantes variables no tempo e os subtipos hematolóxicos.
Resultados
Entre 108.002 participantes, identificáronse 2.659 casos de cancro hematolóxico incidentes entre 1992 e 2017. As concentracións máis altas de PM10-2,5 asociáronse co linfoma de células do manto (HR por 4,1 μg/m3 = 1,43; IC do 95 %: 1,08-1,90). O NO2 asociouse co linfoma de Hodgkin (HR por 7,2 ppb = 1,39; IC do 95 %: 1,01-1,92) e co linfoma da zona marxinal (HR por 7,2 ppb = 1,30; IC do 95 %: 1,01-1,67). O CO asociouse cos linfomas da zona marxinal (HR por 0,21 ppm = 1,30; IC do 95 %: 1,04-1,62) e de células T (HR por 0,21 ppm = 1,27; IC do 95 %: 1,00-1,61).
Conclusións
O papel dos contaminantes atmosféricos nos cancros hematolóxicos pode ter sido subestimado previamente debido á heteroxeneidade dos subtipos.
Necesitamos aire limpo para respirar e a maioría das aplicacións requiren unhas características do aire axeitadas para funcionar correctamente, polo que é importante estar atentos ao noso contorno. Neste sentido, ofrecemos unha gama de sensores ambientais para detectar substancias como o ozono, o dióxido de carbono e os compostos orgánicos volátiles (COV).
Data de publicación: 29 de maio de 2024